Αυτοι οι Ελληνες δεν πνιγονται στα βαθια!

Στα τελευταία περίπου 7 χρόνια της δημοσιογραφικής ζωής μου έπαιζα,
σε αυτό το παιχνίδι, άμυνα. Γράφει ο Βασίλης Σαμπράκος

Ημουν υποχρεωμένος να υπερασπιστώ τις επιλογές των εφημερίδων που υπηρετούσα, πρώτα ως αρχισυντάκτης και έπειτα ως διευθυντής, στην προβολή των αθλημάτων. Να απαντήσω με τεκμηριωμένο λόγο στην «γιατί μόνο ποδόσφαιρο; Γιατί δεν δίνετε μεγάλη σημασία και στα «άλλα»;» ερώτηση. Δεν έχω μάθει να βγάζω τον εαυτό μου, ούτε τη γενιά μου από τις ευθύνες. Διότι ναι, έτσι τα βρήκαμε, αλλά δυστυχώς δεν επιμείναμε όσο έπρεπε στην προσπάθεια να τα αλλάξουμε.

Η δική μου γενιά των αθλητικών δημοσιογράφων μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον εφημερίδων της 90-10 αναλογίας ανάμεσα σε ποδόσφαιρο και όλα τα λοιπά αθλήματα. Η αμέσως προηγούμενη από εμάς άρχισε να δίνει λίγη παραπάνω σημασία στο μπάσκετ, που τον καιρό εκείνο, στη δεκαετία του ’90, έμοιαζε λίγο παραπάνω «εμπορικό» συγκριτικά με το παρελθόν και ξέφυγε από το «μονόστηλο».

Όταν βρεθήκαμε σε θέσεις ευθύνης, οι σημερινοί «30+» αθλητικοί δημοσιογράφοι επιχειρήσαμε να αλλάξουμε το καθεστώς. Φτιάξαμε στις εφημερίδες μεγάλα τμήματα προβολής των υπόλοιπων αθλημάτων. Δημιουργήσαμε περισσότερες από ποτέ θέσεις εργασίας στα media για την κάλυψη της δραστηριότητας και της δράσεις των άλλων, πλην του ποδοσφαίρου, αθλημάτων. Και σπάσαμε τα μούτρα μας.

Όχι, δεν κάναμε ακριβώς μια τρύπα στο νερό, αλλά δεν καταφέραμε να αλλάξουμε, ή έστω να διαφοροποιήσουμε τις αθλητικές προτιμήσεις του μέσου Ελληνα αναγνώστη – ακροατή, καταναλωτή αθλητικών ειδήσεων. Διότι έτσι είχε μάθει το κοινό που βρήκαμε. Οσο για το επόμενο, αυτό δεν βρέθηκε ποτέ, διότι οι πιτσιρικάδες της τελευταίας πενταετίας έχουν απορρίψει τις αθλητικές εφημερίδες ως παρωχημένες, όπως ακριβώς έχει κάνει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων αναγνωστών εφημερίδων.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, που το μεγαλείο μιας ελληνικής εθνικής ομάδας που περνά για 9η φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες να περνά στα ψιλά, ή στα κουφά. Η Εθνική ομάδα πόλο των Ανδρών εξασφάλισε το ξημέρωμα με μια σπουδαία νίκη επί του Καναδά μέσα στο σπίτι του την πρόκριση στους Αγώνες του Λονδίνου, επειδή κατάφερε να ζωντανέψει και να βγάλει τα κότσια της στο νερό πάνω στην πιο κρίσιμη στιγμή.

Σε μια χώρα με την κουλτούρα που πολλοί από εμάς θα θέλαμε να είχε η Ελλάδα, σήμερα θα είχαμε βαρεθεί να βλέπουμε τα πρόσωπα και να ακούμε τις ιστορίες των αθλητών που συνέχισαν την παράδοση και που το κατάφεραν σε μια τόσο κακή, ιστορικά, στιγμή της Ελλάδας και του αθλητισμού της.

Μια άλλη χώρα, με την αντίληψη και τα αντανακλαστικά που θα θέλαμε να είχε η Ελλάδα, θα είχε βάλει τους επιτυχημένους αθλητές της να την διαφημίσουν, μέσα από μια διαδικασία rebranding, ακριβώς επειδή οι Ελληνες πρωταθλητές είναι οι καταλληλότεροι για να διαλύσουν τον μύθο του τεμπέλη, του κοπρίτη Ελληνα που τρώει τα δανεικά της Ευρώπης. Στην Ελλάδα του σήμερα δεν έχει συμβεί τίποτα από τα παραπάνω. Και δεν θα συμβεί.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι «κλεμμένη» από το twitter account του μεγάλου Γιώργου Αφρουδάκη. Καλά που τράβηξαν μόνα τους αυτά τα παιδιά μια φωτογραφία και μας έδωσαν την χαρά να τους δούμε. Διότι φυσικά δεν υπήρξε ούτε τηλεοπτική, ούτε φωτογραφική κάλυψη.

Πηγή: theinsiders.gr