Ο πρωτος μου... λαχανοκηπος

ΓΙΑΤΡΟΙ, ΕΜΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΓΡΟΤΕΣ

Ένας γιατρός, μια έμπορος, ένας άνεργος, ένας εκπαιδευτικός, ένας συνταξιούχος: όλοι τους άνθρωποι της πόλης, διαμένοντες σε διαμερίσματα, διόλου οικείοι με τη φύση και τις αγροτικές εργασίες. Κι όμως, εδώ και λίγο καιρό μοιράζονται ένα κομμάτι γης και ένα κοινό πάθος καλλιεργώντας για πρώτη φορά τα δικά τους οπωροκηπευτικά, σε έναν από τους 276 λαχανόκηπους του Δήμου Λαρισαίων. Οι «νέοι» αγρότες, απολαμβάνουν ήδη τους πρώτους καρπούς των κόπων τους ενώ οι περισσότεροι έχουν ξεκινήσει την καλοκαιρινή σπορά.

Οι κήποι των 45 τ.μ. είναι κατάφυτοι. Ντομάτες, αγγουράκια, αρακάς, φασολάκια, μελιτζάνες, ηλιόσποροι, καλαμπόκι, μυρωδικά και δεκάδες ακόμη κηπευτικά, στοιχίζονται ανάμεσα στις αυλακιές που κάνει το χώμα ενώ μικρές σταγόνες νερού ξεπηδούν από τα μπεκ.

Η ώρα είναι 10, όμως οι πρώτοι καλλιεργητές έχουν έρθει πολύ νωρίτερα, περίπου στις 8 το πρωί, οπότε ο γεωπόνος του Δήμου ξεκλειδώνει τις πόρτες του λαχανόκηπου και εν συνεχεία ανοίγει το νερό, επιθεωρεί τις καλλιέργειες, κρατά σημειώσεις, ενημερώνει τον πίνακα ανακοινώσεων.

Η διαχείριση μιας τόσο μεγάλης έκτασης και κυρίως ο συντονισμός 276 ατόμων δεν είναι εύκολη υπόθεση. «Είμαστε μια μικρή ανομοιογενής κοινωνία, θα πει ο κ. Παναγιώτης Τίκος- γεωπόνος της Γεωτεχνικής Υπηρεσίας Δήμου Λαρισαίων- η οποία καλείται να λειτουργήσει εντός συγκεκριμένου πλαισίου. Δεν γίνεται δηλαδή να λέμε ότι η καλλιέργεια είναι βιολογική και κάποιος, για χάρη της ευκολίας, να θέλει να χρησιμοποιήσει φυτοφάρμακα. ‘Η ένα πιο απλό παράδειγμα, δεν είναι σωστό να φυτεύεις στα όρια του κήπου σου φυτά που αναπτύσσονται καθ’ ύψος, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα σκιάσεις τη σπορά του διπλανού σου. Είναι θέμα σεβασμού και αλληλοκατανόησης και πιστεύω πως το έχουμε καταφέρει σε ένα μεγάλο βαθμό».

O «LE CORBUSIER» ΤΗΣ ΚΗΠΕΥΤΙΚΗΣ

Κάθε κήπος είναι διαφορετικός, αντανακλά την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη του. Η χωροθέτηση των φυτών, η επιμέλεια, η απουσία αγριόχορτων, οι μικροκατασκευές για τα αναρριχώμενα, είναι ορισμένες από τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και ο κ. Σοφιάδης, σίγουρα ξεχωρίζει σε αυτό τον τομέα. Ο λαχανόκηπός του μοιάζει με αρχιτεκτονικό πόνημα, με παραλληλόγραμμους ξύλινους πυλώνες για τα αναρριχώμενα, πλακόστρωτους διαδρόμους κι αυτόματο πότισμα. Ακόμη και τα φυτά του μοιάζουν να στέκονται προσοχή, χωρίς παραφυάδες και φύλλα που ξεστρατίζουν. Ένας κήπος που τον καμαρώνεις και μάλιστα φτιαγμένος από έναν αστό καθηγητή αγγλικών που ουδεμία σχέση είχε με τη φύση.

«Μετά από 45 χρόνια δουλειάς, νιώθω επιτέλους ελεύθερος», τονίζει ο κ. Μιχάλης Σοφιάδης μέχρι πρότινος ιδιοκτήτης των ομώνυμων Φροντιστηρίων Αγγλικών και νυν συνταξιούχος. «Ελεύθερος να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν. Για εμένα η ενασχόληση με τη γη λειτουργεί θεραπευτικά για αυτό, όταν ο Δήμος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να διανείμει γη, έσπευσα να δηλώσω συμμετοχή. Καθημερινά αφιερώνω στον κήπο μου δύο με τρεις ώρες και να φανταστείτε ότι είμαι γέννημα θρέμμα της πόλης, δεν έχω ζήσει ποτέ σε χωριό, δεν έχω εμπειρίες από χωριό, δεν έχω καν κήπο στο σπίτι μου, ζω σε διαμέρισμα. Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ πιο όμορφο τρόπο να ξεκινώ τη μέρα μου».

Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΗΠΟΥΡΟΣ

Η κ. Γεωργία Λύρα, είναι μια γυναίκα που δεν το βάζει κάτω. Πρώην τραπεζική υπάλληλος, με κόρη άνεργη, γιο με ειδικές ανάγκες, δυο εγγόνια γεμάτα ζωή και σύζυγο επίσης συνταξιούχο πήρε τον λαχανόκηπο για να καλλιεργήσει προϊόντα και να θρέψει την οικογένειά της.

Ο κήπος της κ. Γεωργίας είναι άναρχος, έχει όμως μέσα του κόσμου τα καλά και όπως λέει η ίδια με περηφάνια, έχει ήδη μαζέψει 6 κιλά αρακά. Τα φυτά της είναι από τα πιο ανεπτυγμένα αφού παρά τις συστάσεις των γεωπόνων έσπειρε από τον Μάρτιο πολλά από τα καλοκαιρινά προϊόντα. Για εκείνη η καλλιέργεια του λαχανόκηπου είναι άμεση ανάγκη, αφού σύμφωνα με τους υπολογισμούς της εξοικονομεί πάνω από 3 ευρώ την ημέρα για λαχανικά που διαφορετικά θα έπρεπε να αγοράσει. Δεν ήξερε αλλά έμαθε και είναι τόσο ικανοποιημένη που τα 45 τ.μ., δεν τις φτάνουν.

«Αν είχα κι άλλο χώρο ξέρεις τι θα έβαζα; Να μέχρι και καλαμπόκι έχω για να κάνουν τα εγγόνια μου ποπ- κορν. Μέχρι και κότες θα έβαζα», σημειώνει.

Ο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Ο κ. Αθανάσιος Κατσαντώνης είναι εκπαιδευτικός και συγκεκριμένα μαθηματικός στο 3ο Λύκειο Λάρισας. Τον Μάρτιο- για πρώτη φορά στη ζωή του- φύτεψε με τα χέρια του ρόκα, μαρούλια, σπανάκια και κολοκύθια και τώρα συνεχίζει με αρακά, μελιτζάνες, ντομάτες, κρεμμύδια και κολοκυθάκια. Με το ποδήλατό του επισκέπτεται τον λαχανόκηπο δυο με τρεις φορές την εβδομάδα, κάνει τις απαραίτητες εργασίες, συνομιλεί με τους άλλους καλλιεργητές, ανταλλάσσει απόψεις. Το να βλέπεις τα φυτά να αναπτύσσονται είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας, υποστηρίζει. «Μακριά από τον θόρυβο του κέντρου, δίπλα από τη φρεσκοσκαμμένη γη, κατακάθεται ο κουρνιαχτός του μυαλού και σκέφτεσαι πιο καθαρά.

Στον λαχανόκηπο εκτός από ζαρζαβατικά, καλλιεργούνται και ανθρώπινες σχέσεις. Μαθαίνεις να μοιράζεσαι πληροφορίες, να αλληλοβοηθιέσαι. Μετά είναι και το πρακτικό κομμάτι, ότι δηλαδή θα τραφείς με προϊόντα αμόλυντα και φυσικά το ότι θα προσφέρεις μέρος από αυτά σε κάποιον συνάνθρωπο».

Το εγχείρημα που έθεσε σε εφαρμογή η αντιδημαρχία Πρασίνου σε μια προσπάθεια να ενισχύσει οικονομικά αδύναμες οικογένειες αποδεικνύεται ότι έτυχε μεγάλης αποδοχής. Εκτός από τις 156 θέσεις που προορίζονταν για ανέργους κατά προτεραιότητα, μέχρι σήμερα έχουν διατεθεί 120 επιπλέον κηπάρια σε Λαρισαίους πολίτες, σχολεία, ΚΑΠΗ, αλλά και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας που εξέφρασαν την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα.

Πηγή:eleftheria.gr